اسماء و صفات الهی در عرفان اسلامی با رویکردی به آرای امام خمینی(س)

اسماء و صفات حق تعالی در مجرای تجلیات و تعینات ذات الوهی علی‌الدوام دست اندرکار آفرینش و جلوه‌گر نمودن مظاهر و موجودات عالم فیض هستند. آنچه بدیهی است، آن است که ذات حضرت ربوبی بی‌پرده رخ نمی‌نماید. پس به‌ناچار عالم ماسوی گره‌گشایی جهان ممکنات را در کارگاه اسماء و صفات هویدا می‌بیند. در این مسیر، علم‌الأسماء که خصیصة منحصر به فرد عرفان اسلامی است، اهمیت خود را در سلسله مطالعات عرفانی بازمی‌یابد. آنچه در این مقاله به‌اختصار بدان پرداخته می‌شود، ماهیت اسماء و صفات الهی در حوزة عرفان نظری اسلام است که در نظرگاه عرفای بنام اسلامی با رویکردی به اندیشة عرفانی امام خمینی مورد بررسی و تأمل قرار می‌گیرد. اینکه اسماء و صفات چیست و از چه جایگاه و منزلتی در دایرة عرفان برخوردار است و نحوة ارتباط حق و عالم آفرینش در اندیشة تأویل‌گرای عرفانی چگونه توجیه می‌شود، محورهای بنیادین بحث در نوشتار پیش روست.